Etosha - Windhoek - Kaapstad

Toen we deze reis voorbereidden, concludeerden we dat we geen regenkleding mee hoefden te nemen. Een warme trui en een windjack zouden genoeg zijn. Daar moesten we de afgelopen dagen op terugkomen. Na vier weken in een droog Namibië, landden we vorige week namelijk in een regenachtig Kaapstad. Die regen hadden we niet gemist! Het maakte dat we Namibië direct nog erger misten, want wat hebben we het daar mooi gehad.

Even terug naar Etosha, waar ik in mijn vorige verhaal gebleven was. Veel dank aan iedereen die heeft geduimd, want tijdens de laatste twee dagen in Etosha hebben we een luipaard, drie leeuwen en drie cheeta's gezien! Dat gebeurde niet eens tijdens de night drive die we met een gids deden, maar gewoon overdag. Alhoewel we voor de leeuwen wel vroeg waren opgestaan; we reden om 6.55u als één van de eersten de poort uit, en nog geen kilometer verder lagen ze. Al gauw werd het drukker en toen er een ronkende dieselbus aankwam, hielden ze het voor gezien. Maar onze missie was geslaagd en we konden terug voor het ontbijt. Etosha heeft ons op supermooie plaatjes getrakteerd, en we reden na vijf dagen dan ook met een soort heimwee het park uit.

Gelukkig hadden we nog een paar dagen op een andere mooie plek voor de boeg: bij het Waterberg Plateau. Zó groen en begroeid hadden we het nog niet gezien in Namibië! We hebben een paar prachtige wandelingen gemaakt en opnieuw veel wildlife gezien.

Tot slot was ook ons verblijf bij Penduka, net buiten Windhoek, memorabel. Penduka is een organisatie die vrouwen in staat stelt om deel te nemen aan de arbeidsmarkt. De plek ligt aan de rand van de wijk Katutura, dat zoveel betekent als 'plek waar we niet willen wonen'. Het is de wijk die de zwarte bevolking van Windhoek rond 1960 toegewezen kreeg als township. Het was bijzonder om te zien hoe iedereen in die wijk zijn best doet om van niets iets te maken. Er zijn talloze kleine stalletjes die proberen iets te verkopen; en ze hebben elkaar allemaal nodig (want de één verkoopt het vlees, de ander snijdt het en de ander bakt het). De kinderopvang die we bezochten was bewonderenswaardig educatief en georganiseerd. Neemt niet weg dat de armoede veel indruk op ons maakte. Onze gids probeerde het te verzachten: "we are meant to have different lives".

Met al die indrukken in onze bagage reisden we dus van Windhoek naar Kaapstad. Vanaf hier lag onze planning open. En dat was maar goed ook, want elke planning zou afgelopen week in het water zijn gevallen. Onze boottocht naar Robben Island werd geannuleerd en gisteren stroomden er watervallen van de Tafelberg af. Maar, tussen de ergste buien door hebben we al aardig wat door de stad gestruind, en hebben we genoten van de uitzichten vanaf Lion's Head.

De Nederlandse invloed vanuit de VOC-geschiedenis geeft ons een wat dubbel gevoel. Het zijn behoorlijk beroerde dingen die de Nederlanders hier hebben gedaan. Maar eigenlijk heeft niemand van de locals die we spreken daar wrok aan overgehouden. Iedereen (zwart en wit) zegt dat het een andere tijdgeest was en dat het belangrijker is hoe we er nu mee omgaan. Door óver de geschiedenis te leren, leren we erván. Inmiddels is de zee weer wat gekalmeerd en varen we vanmiddag alsnog naar Robben Island voor een geschiedenisles.